วันพุธที่ 4 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558

การโดดเรียนยกห้องครั้งที่ 2 (มั้ง?)

08:20 Posted by Cocoapun No comments

การโดดเรียนยกห้องครั้งที่ 2 (มั้ง?)

     วันนี้เปิดเทอมเป็นวันที่สาม หลังจากเพิ่งสอบแกทแพทเสร็จ และจะสอบกสพท.ในวันเสาร์ที่จะถึงนี้ ( 7 พ.ย. 58 ) เพื่อนก็ขาดเรียนกันเยอะมาก มากันประมาณครึ่งห้อง พอคาบบ่ายเป็นวิชาภาษาไทย ก็มีผู้ชายส่วนนึงโดดกลับบ้านไปแล้ว คนที่เหลือพอขึ้นมาบนห้องกันก็ร้อนมาก เพื่อนเลยแอบครูเปิดแอร์แต่พอเปิดได้แค่แป๊บเดียวแพรวก็โทรมาหาปั๊บว่าจะโดด ทีนี้เลยเหลือพวกที่อยู่บนห้องน้อยมากก แพรวก็บอกว่าถ้าจะโดดก็ให้รีบๆโดดกันเพราะครูขึ้นมาแล้ว พวกที่อยู่บนห้อง (ประมาณเกือบ 20 คน) ก็เลยตัดสินใจโดดกัน รีบปิดแอร์แล้วหนีลงบันไดอีกฝั่งของตึก ทีนี้พอลงมาแล้วก็คิดว่าจะไปอยู่ที่ไหนกันดี สุดท้ายก็ตัดสินใจกันว่าจะไปนั่งหน้าสวัสดิการแล้วโทรบอกครูวิชาต่อไปให้ไปสอนตรงนั้น เพื่อนก็ไปเจรจากับครูเรียบร้อย

     หมดคาบไทย ครูตั้มจากห้องปกครองโทรมาหาปั๊บว่าครูวณ.โทรไปห้องปกครองว่าไม่มีใครมาเรียนเลย ครูตั้มก็ให้ไปเคลียกับครูวณ. แต่พอเพื่อนไปหาครูก็ไม่อยู่ เลยไม่ได้คุยอะไร แล้วพรุ่งนี้มีคาบไทยคาบแรกเลย สงสัยจะโดนด่าแต่เช้า -__-

วันพุธที่ 28 ตุลาคม พ.ศ. 2558

คืนก่อนสอบ PAT3

09:15 Posted by Cocoapun No comments

คืนก่อนสอบ PAT3
 
     29 ตุลาคม 2559 เริ่มสอบ PAT 3 เป็นวันแรกของการสอบแกทแพท เหลือเวลาอีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็จะสอบแล้ว ตื่นเต้นโคตรรรร อยากแต่งนิยายมาก อยากแต่งฟิค อยากอ่านนิยาย อยากทำทุกอย่างไปหมด จริงๆตอนนี้เราควรจะนอนได้แล้ว แต่นี่ก็ยังนั่งดูโคนันอยู่ เห้ยย พรุ่งนี้สอบนะเว้ยย

     ไม่ว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไง ก็จะทำข้อสอบให้เต็มที่ ต้องมีสติแล้วก็ห้ามง่วง

     ....จะนอนแล้วแต่ขออ่านวายก่อน

วันอาทิตย์ที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2558

แปลเพลง Fight Song - Rachel Platten

06:10 Posted by Cocoapun No comments

Fight Song


Like a small boat on the ocean
Sending big waves into motion
Like how a single word can make a heart open
I might only have one match but I can make an explosion
เหมือนกับเรือลำเล็กๆ ในมหาสมุทร
ส่งคลื่นลูกใหญ่ ให้เกิดการเคลื่อนไหว 
เหมือนกับคำหนึ่งคำ สามารถเปิดใจคนได้
ฉันอาจจะมีแค่ไม้ขีดก้านเดียว แต่ฉันก็ทำให้มันระเบิดได้

And all those things I didn't say
Wrecking balls inside my brain
I will scream them loud tonight
Can you hear my voice this time
และทุกอย่างที่ฉันไม่ได้พูดออกไป
 มันทำลายจิตใจของฉัน
คืนนี้ฉันจะกรีดร้องให้ดัง
 ดูสิว่าครั้งนี้คุณจะได้ยินเสียงฉันไหม

This is my fight song
Take back my life song
Prove I'm alright song
My power's turned on
(Starting right now) I'll be strong
I'll play my fight song
And I don't really care if nobody else believes
'Cause I've still got a lot of fight left in me
นี่เป็นเพลงแห่งการต่อสู้
เพลงที่จะนำชีวิตของฉันกลับมา
เพลงที่พิสูจน์ว่าฉันไม่เป็นอะไร
พลังของฉันถูกเปิดขึ้นแล้ว
(มันได้เริ่มขึ้นแล้ว) ฉันจะแข็งแกร่ง
ฉันจะเล่นเพลงแห่งการต่อสู้
และฉันไม่สนใจแม้ว่าจะไม่มีใครเชื่อก็ตาม
เพราะฉันยังมีเรื่องให้สู้อีกมากมาย

Losing friends and I'm chasing sleep
Everybody's worried about me
In too deep say I'm in too deep (I'm in too deep)
And it's been two years
I miss my home
But there's a fire burning in my bones
And I still believe yeah I still believe
การสูญเสียเพื่อนและการที่ฉันรีบเข้านอน
มันทำให้ทุกคนเป็นกังวล
 พวกเขาบอกว่าฉันคิดมากเกินไปแล้ว
และมันผ่านมาสองปีแล้ว
ฉันรู้สึกคิดถึงบ้านของฉัน
แต่ฉันยังรู้สึกได้อยู่ลึกๆ
และฉันยังคงมีความเชื่อ

And all those things I didn't say
Wrecking balls inside my brain
I will scream them loud tonight
Can you hear my voice this time
และทุกอย่างที่ฉันไม่ได้พูดออกไป
 มันทำลายจิตใจของฉัน
คืนนี้ฉันจะกรีดร้องให้ดัง
 ดูสิว่าครั้งนี้คุณจะได้ยินเสียงฉันไหม

This is my fight song
Take back my life song
Prove I'm alright song
My power's turned on
(Starting right now) I'll be strong
I'll play my fight song
And I don't really care if nobody else believes
'Cause I've still got a lot of fight left in me
A lot of fight left in me
นี่เป็นเพลงแห่งการต่อสู้
เพลงที่จะนำชีวิตของฉันกลับมา
เพลงที่พิสูจน์ว่าฉันไม่เป็นอะไร
พลังของฉันถูกเปิดขึ้นแล้ว
(มันได้เริ่มขึ้นแล้ว) ฉันจะแข็งแกร่ง
ฉันจะเล่นเพลงแห่งการต่อสู้
และฉันไม่สนใจแม้ว่าจะไม่มีใครเชื่อก็ตาม
เพราะฉันยังมีเรื่องให้สู้อีกมากมาย 

Like a small boat on the ocean
Sending big waves into motion
Like how a single word can make a heart open
I might only have one match but I can make an explosion
เหมือนกับเรือลำเล็กๆ ในมหาสมุทร
ส่งคลื่นลูกใหญ่ ให้เกิดการเคลื่อนไหว 
เหมือนกับคำหนึ่งคำ สามารถเปิดใจคนได้
ฉันอาจจะมีแค่ไม้ขีดก้านเดียว แต่ฉันก็ทำให้มันระเบิดได้

This is my fight song
Take back my life song
Prove I'm alright song
My power's turned on
(Starting right now) I'll be strong
I'll play my fight song
And I don't really care if nobody else believes
'Cause I've still got a lot of fight left in me
Now I've still got a lot of fight left in me
นี่เป็นเพลงแห่งการต่อสู้
เพลงที่จะนำชีวิตของฉันกลับมา
เพลงที่พิสูจน์ว่าฉันไม่เป็นอะไร
พลังของฉันถูกเปิดขึ้นแล้ว
(มันได้เริ่มขึ้นแล้ว) ฉันจะแข็งแกร่ง
ฉันจะเล่นเพลงแห่งการต่อสู้
และฉันไม่สนใจแม้ว่าจะไม่มีใครเชื่อก็ตาม
เพราะฉันยังมีเรื่องให้สู้อีกมากมาย
ฉันมีเรื่องให้สู้อีกมากมาย


Songwriters
Bassett, Dave / Platten, Rachel

Published by
Lyrics © EMI Music Publishing, Sony/ATV Music Publishing LLC

วันศุกร์ที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558

[SF Kuroko no basuke / Aomine x Kuroko] ข้อแลกเปลี่ยนที่คุ้มค่า

12:32 Posted by Cocoapun , , , 4 comments

ข้อแลกเปลี่ยนที่คุ้มค่า


Type : Short Fic
Fandom : Kuroko no Basuke
Paring : Aomine x Kuroko / AoKuro / ฟ้าดำ
Rate : PG-13
Author : Cocoapun


อาโอมิเนะ ไดกิ เด็กหนุ่มม.ปลายที่ไม่ว่าใครๆก็ต้องรู้จัก เพราะเขาทั้งหน้าตาดี เรียนเก่ง แถมยังเล่นกีฬาเก่งอีกด้วย ดูเหมือนอะไรๆก็ดูจะเพอร์เฟ็คไปเสียหมด จนสาวๆ ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องต่างพากันมีใจให้เขากันมากมาย แต่อาโอมิเนะคนนี้นั้นไม่ได้สนใจใครเลย คนที่เขาให้ความสำคัญด้วยก็มีแต่...


"อาโอมิเนะคุง ว่างหรือเปล่าครับ" คุโรโกะ เท็ตสึยะ เพื่อนบ้านของอาโอมิเนะเดินเข้ามาในห้องนอนของเขาขณะที่เจ้าตัวกำลังอ่านหนังสือเพื่อเตรียมตัวสอบคณิตศาสตร์วันจันทร์ที่จะถึงนี้


"ก็ว่าง แต่นายเข้ามาได้ยังไงน่ะเท็ตสึ" เจ้าของห้องถามด้วยความสงสัย


"คุณแม่ของนายให้ผมขึ้นมา คือผมมีเรื่องอยากรบกวนหน่อย ไม่ร้ว่าอาโอมิเนะคุงจะสะดวกหรือเปล่า"


"อ่า นายมีอะไรเหรอ" อาโอมิเนะถามด้วยความสงสัย เพราะปกติคุโรโกะนั้นแทบจะไม่เคยขอความช่วยเหลือจากเขาเลยสักครั้ง ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม อะไรที่คุโรโกะเอ่ยปากขอมันต้องเป็นสิ่งที่สำคัญมากแน่ๆ


"คือ... ผมอยากให้อาโอมิเนะคุงช่วยสอนสถิติหน่อยได้ไหมครับ คือผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ แต่ถ้าอาโอมิเนะคุงไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะ"


"แล้วถ้าฉันไม่สอน นายจะว่าไง" อาโอมิเนะแกล้งพูดลองใจ


"ผมก็คงต้องลองไปถามคางามิคุงดู แต่อาจจะต้องมีอะไรแลกเปลี่ยนสักหน่อย เขาถึงจะยอมสอน"


"อะไรแลกเปลี่ยน แลกเปลี่ยนอะไร?!" อาโอมิเนะพูดพร้อมจ้องเขม็งไปที่เด็กหนุ่มผมฟ้าตรงหน้า


"ก็คางามิคุงเขาชอบมาขอหอมแก้มผมอยู่เรื่อย บางทีถ้าผมยอมให้เขาหอมเขาอาจจะยอมสอนก็ได้" พูดจบคุโรโกะก็เดินก้มหน้าไปเพื่อจะออกจากห้อง


"เห้ยๆ หยุดเลย" ร่างสูงรีบคว้าเอวคนที่กำลังจะเดินออกไปไว้ก่อน "ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น จะไปให้มันสอนทำไม ไอ้หัวแดงนั่นมันโง่จะตายไม่รู้เหรอ"


"ก็ในเมื่อนายไม่อยากสอน ผมก็ต้องไปหาคนอื่น"


"แล้วฉันบอกเหรอฮะว่าไม่อยากสอน คิดเองเออเองทั้งนั้น"


"ก็..."


"พอเลยๆ เลิกพูดแล้วไปนั่งรอที่โต๊ะไป เดี๋ยวฉันลงไปถามแม่ก่อนว่ามีอะไรให้กินหรือเปล่า"


"ขอบคุณครับ" คนตัวบางส่งยิ้มน้อยๆให้เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า โดยที่ไม่รู้เลยว่ารอยยิ้มนั้นทำให้อีกคนใจเต้นเร็วจนแทบไม่เป็นจังหวะ


"เออๆ รู้แล้วน่า" อาโอมิเนะรีบเดินออกจากห้องทันทีเพราะกลัวคนตัวเล็กจะได้ยินเียงหัวใจที่มันเต้นรัวอยู่ในอกเขาตอนนี้...


-------------------------------------


"นี่ฉันบอกไปตั้งหลายรอบแล้วนายยังจำสูตรไม่ได้อีกเหรอ นี่นายได้เข้าเรียนหรือเปล่าเนี่ย" อาโอมิเนะถามเพราะเขาอยู่คนละห้องกับคุโรโกะ


"ก็ตอนเรียนเรื่องนี้ผมหลับอยู่นี้ครับ"


"โอ้ยฉันอยากจะบ้า งั้นลองทำโจทย์ดูแล้วกัน เดี๋ยวทำไปเรื่อยๆก็น่าจะจำได้เอง ตรงไหนไม่เข้าใจฉันจะอธิบายให้"


"เอางั้นก็ได้ครับ"


ระหว่างที่คุโรโกะกำลังตั้งใจทำข้อสอบอยู่นั้นอาโอมิเนะเองก็เผลอแอบมองหน้าคนข้างหน้าอย่างไม่รู้ตัว คุโรโกะน่ะเป็นคนที่หน้าตาน่ารักไม่หยอกเลย ตัวเองมีคนมาจีบตั้งหลายคนแต่กลับมองไม่ออกว่าพวกนั้นมาจีบ เขาต้องเป็นคนคอยกันตลอด คนใสซื่ออย่างคุโรโกะน่ะตามไม่ค่อยทันคนอื่นหรอก


มองต่ำลงมาเรื่อยๆจนถึงริมฝีปากเล็กน่ารัก จนคนแอบมองนั้นอยากจะจับมากัดเล่นสักทีสองที แต่นั่นก็เป็นได้แค่ความคิด เมื่อสังเกตดูดีๆ อาโอมิเนะก็เพิ่งเห็นว่าวันนี้คุโรโกะใส่เสื้อกล้ามมา และด้วยความที่คุโรโกะตัวเตี้ยกว่าเขาอยู่มาก เมื่อมองจากมุมที่สูงกว่านี้ทำให้เขาเห็นไปถึงเนินอกขาวของคนตัวบาง


อ่า... นี่นายคงไม่รู้ตัวสินะว่ากำลังยั่วฉันอยู่น่ะเท็ตสึ เขาคิดในใจ


ก่อนจะได้จินตนาการไปถึงไหนต่อไหน คนตัวเล็กก็โพล่งขึ้นมาซะก่อน


"นี่! นายดูข้อนี้สิโจทย์มันผิดหรือเปล่า ไม่ได้ให้ค่าเฉลี่ยเลขคณิตมาแล้วฉันจะหามัธยฐานได้ไง" พูดพร้อมกับยื่นกระดาษข้อสอบให้อาโอมิเนะทันที


"เอ่อ... อันนี้มันเป้นข้อมูลแจกแจงความถี่ ไม่ต้องใช้ค่าเฉลี่ยเลขคณิตก็ได้ นายลองกลับไปดูสูตรดีๆสิ"


"จริงด้วยสิ ผมนี่ความจำแย่ชะมัดเลย"


"เอางี้ ฉันมีวิธีที่จะทำให้นายจำสูตรได้แม่นๆ แต่ต้องมีอะไรมาแลกเปลี่ยนนะ สนใจหรือเปล่า" อาโอมิเนะเริ่มความคิดเจ้าเล่ห์


"เอาสิครับ จะสอบวันจันทร์นี้อยู่แล้วแต่ผมยังจำอะไรไม่ค่อยได้เลย อาจารย์ก็ออกข้อสอบโหดมากด้วย ว่าแต่ผมต้องทำอะไรมั่งครับ" คุโรโกะตอบอย่างไม่มีความลังเลใจ ณ ตอนนี้ไม่ว่าจะต้องแลกอะไรเขาก็ยอมทั้งนั้น เพราะถ้าทำข้อสอบครั้งนี้ไม่ได้ นั่นหมายถึงเกรดของเขาก็จะยิ่งต่ำลงไปอีก (จากเดิมที่ต่ำอยู่แล้ว)


"ฉันจะให้นายทำโจทย์แบบนี้เหมือนเดิมแหละ เพียงแต่ว่าถ้าทำผิดหนึ่งข้อนายจะต้องให้ฉันหอมแก้มหนึ่งที ตกลงไหม" คนตัวสูงยิ้มอย่างมีเลศนัย


"อะไรกัน แบบนี้ผมก็เสียเปรียบแย่สิ ไม่เห้นมันจะช่วยให้จำสูตรได้ตรงไหนเลย" คุโรโกะแย้ง


"ช่วยสิ เดี๋ยวฉันจะให้เวลานายท่องสูตรแป๊บนึง แล้วค่อยเริ่มทำข้อสอบใหม่"


"แล้วมันจะช่วยได้ยังไงครับเนี่ย" คนตัวเล็กยังไม่หมดความสงสัย


"นายก็ไม่อยากโดนฉันหอมแก้มใช่ไหมล่ะ ถ้างั้นสมองนายมันก็จะสั่งว่าให้รีบจำสูตรให้ได้จะได้ไม่โดนฉันหอมแก้ม หรือว่านายอยากโดนล่ะ"


"ไม่ครับ!" คุโรโกะส่ายหน้ารัวๆ


"งั้นก็รีบจำเข้าสิ" 


คุโรโกะรีบก้มหน้าไปอ่านหนังสือทันที จึงไม่ทันได้เห็นสีหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขและความชั่วร้ายของคนตรงหน้า


-----------------------------------------


"ผิดทั้งหมด 2 ข้อ ถือว่าทำได้ดีขึ้นเยอะมากเลยนะเนี่ย" อาโอมิเนะส่งกระดาษแบบฝึกหัดคืนให้คุโรโกะ อันที่จริงเขาแอบผิดหวังนิดนึงแฮะ อยากจะหอมแก้มคุโรโกะมากกว่านี้สักหน่อย


"เอ่อ... ตอนนี้ผมว่าผมพอเข้าใจแล้ว งั้นผมกลับบ้านเลยแล้วกันนะครับ ออกมานานแล้วเดี๋ยวคุณแม่จะเป็นห่วงเอา" คุโรโกะรีบพูดก่อนจะเก็บข้าวของอย่างรวดเร็ว


"เดี๋ยวสิเท็ตสึ ลืมข้อตกลงของเราไปแล้วเหรอ" แต่คนตัวโตก็ยังความแขนเขาไว้ได้ทัน


"อ่า... ไม่นี่ครับ ก็อาโอมิเนะคุงสัญญาว่าจะติวสถิติให้ผม ตอนนี้ก็ติวจบแล้ว ก็ไม่มีอะไรแล้วนะครับ"


"จะเล่นแบบนี้เหรอเท็ตสึ" อาโมนิเนะผลักคุโรโกะลงบนเตียงนอนที่อยู่ไม่ไกลจากโต๊ะเขียนหนังสือ แล้วขึ้นคร่อมคนตัวเล็กทันที


"อะ อาโอมิเนะคุงจะทำอะไรน่ะครับ!"


"ก็ในเมื่อนายคิดจะผิดสัญญา ฉันก็ต้องคิดดอกเบี้ยสักหน่อย" อาโอมิเนะค่อยใช้มือหนึ่งล้วงเขาไปในเสื้อกล้ามตัวโคร่งของคุโรโกะ ส่วนอีกมือก็รวบข้อมือทั้งสองข้างของคนตัวเล็กไว้เหนือศีรษะ


"ยะ หยุดนะครับ ผ...ผมยอมแล้วก็ได้" คุโรโกะยอมจำนนในที่สุด


"พูดง่ายตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องโดนแล้วแท้ๆ ตอนนี้มาให้ฉันหอมแก้มซะดีๆ" อาโอมิเนะพลิกตัวไปนั่งพิงหัวเตียงอยู่ด้านล่าง และให้คุโรโกะนั่งอยู่บนตักของเขา จากนั้นก็บรรจงฝังปลายจมูกลงบนผิดเนื้อเนียมนุ่มของคนตัวบางที่มีท่าทีขัดขืนเล็กน้อย แต่นั่นก็ไม่เป็นอุปสรรคต่อเขาสักเท่าไหร่ เมื่อดมกลิ่มหอมจากข้างหนึ่งจนพอใจ ก็เปลี่ยนมาหอมแก้มอีกข้างบ้าง


คุโรโกะที่ตอนแรกไม่ยอมนั้นก็เผลอไผลไปกับสัมผัสอ่อนหวานที่ได้รับจนยอมอ่อนให้อีกฝ่ายในที่สุด วงแขนแกร่งที่อยู่ที่เอวเขาก็กระชับอ้อมกอดให้เข้ามามากยิ่งขึ้น ซึ่งเขาก็ไม่ได้มีท่าทีปฏิเสธอะไร จะว่าไปเขาไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำ


มันช่างเป็นการหอมแก้มที่ดูดพลังงานชีวิตมากจริงๆ...


เมื่อร่างสูงละปลายจมูกออกจากแก้มนิ่มของคนตัวเล็ก ทั้งคู่หันมาสบตากันพอดี ต่างคนต่างก็ไม่ได้พูดอะไรอยู่พักใหญ๋จนบรรยากาศเริ่มอึดอัด


"เอ่อ.../เอ่อ..."


"ผมว่าผมกลับบ้านดีกว่า/ฉันว่านายกลับบ้านดีกว่า" ทั้งสองเอ่ยออกมาพร้อมกันพอดี


คุโรโกะที่เพิ่งรู้ตัวว่าตนเองนั้นนั่งอยู่บนตักของอีกคนก็รีบลุกขึ้นมายืนข้างเตียงและหยิบข้าวของเตรียมจะกลับบ้าน


"คือ...ให้ฉันเดินไปส่งไหม" อาโอมิเนะถาม


"เอ่อ...ไม่เป็นไรครับ บ้านผมก็อยู่ข้างๆนี้เอง กลับก่อนนะครับ วันนี้ขอบคุณมากเลยที่ช่วยติวเลขให้ผม" ยังไม่ทันที่เจ้าของห้องจะเอ่ยอะไรออกมา คุโรโกะก็วิ่งออกจากห้องไปแล้ว ทิ้งให้อีกคนนั่งยิ้มอย่างมีความสุขอยู่บนเตียงก่อนจะเริ่มคิดแผนว่าถ้าครั้งหน้าคุโรโกะมาขอให้ติวอีกจะใช้ข้ออ้างอะไรดี แต่ยังไม่ทันจะนึกแผนอะไรออก คนที่เพิ่งออกไปเมื่อกี้ก็โผล่หน้าเข้ามาอีกครั้งพร้อมเอ่ยว่า...
.
.
.
.
.
.
.
.

"ผมว่าครั้งหน้า ผมไปให้คางามิคุงติวให้ดีกว่าครับ"


- จบ -


Talk Talk
เห้ยอยู่ดีๆก็อยากแต่งฟิคทั้งๆ ที่ตัวเองจะมีสอบเลขอีกสองวัน
บอกเลยว่าต้องการติวเตอร์แบบอาโอมิเนะคุงมาอยู่ข้างบ้านมาก /สิงน้องดำแป๊บ
ฟิคนี้ก็เหมือนจะมีสาระนิดนึงนะ 55555555
..ไปอ่านหนังสือต่อดีกว่า..

ขอบคุณคนอ่านทุกคนค่ะ

.
.
.
เม้นให้เค้าด้วยนะ ><